Matgæðingar

Margir vita að ég er ekkert mjög hrifinn af ostum. Fínt er að fá bræddan ost ofan á samloku og hamborgara. Jú, og auðvitað er nauðsynlegt að hafa ost á pitsu.

En snobbostum er ég lítt hrifinn af. Á erfitt með að skilja þessa áráttu að setja illa lyktandi kvoðukenndan ost ofan á ritskex og eitt vínber með. Gulla skilur ekkert í þessum kúltúrskorti hjá mér, en hún nýtur reyndar góðs af, því ekki stelst ég í ostana hennar.

Skildi því nokkur trúa því að í gærdag stóð ég í biðröð í næstum fimmtán mínútur til að fá mér svona illa lyktandi osta? Þannig var málum háttað að í gær var Bastilludagurinn, þjóðhátíðardagur Frakka, og var okkur boðið í móttöku hjá franska sendiherranum hér í borg. Þegar nokkuð var liðið á teitið var tilkynnt að búið væri að bera á borð gæðaosta frá Frakklandi. Brást á nokkurs konar múgæsingur og allir þutu í röð eftir þessum kræsingum. Gat ég ekki staðið eins og illa gerður hlutur utan raðar og tók því þátt í athöfninni. Röðin lá inn í hús og upp stiga og fyrir horn og inn í borðstofu nokkra þar sem ostarnir voru á borði. Þegar ég komst inn í húsið þá kom þessi líka svakalegi fnykur á móti okkur. Lá við að liði yfir eina namibíska konu sem næst mér var í röðinni. Greip hún fyrir vit sér og þurfti greinilega að beita öllum sínum viljastyrk að leggja ekki á flótta.

Fnykurinn smájókst eftir því sem ofar dró í stigann og var jú allnokkur þegar í borðstofuna kom. Valdi ég mér tvo litla ostbita, sem voru ekki kvoðukenndir og alls ekki með blágrárri myglu utan á. Gat ég ekki betur séð en myglan á sumum ostunum hreyfðist... gæti verið missýning, þið skiljið, ég var með tárvot augu af fnyk.

Greip svo nokkrar brauðsneiðar og stökk niður stigann - þrjú þrep í hverju skrefi - og náði svo út í fríska loftið. Nartaði aðeins í ostinn og með því að drekkja honum í hvítvíni bragðaðist hann ágætlega.

Enn skil ég ekki þessa snobbáráttu.