Sonur minn er orðinn kurteis með eindæmum. Til lengri tíma fékkst hann ekki til að þakka fyrir nokkurn skapaðan hlut, en nú er öldin önnur. Ef einhver hnerrar, þá kallar hann „Guð hjálpi þér.”
Að máltíðum loknum þurfa allir að segja „takk fyrir mig” við hann, svo hann geti sagt „verði þér að góðu.” Síðan þarf hann auðvitað að þakka fyrir sig svo við getum sagt „verði þér að góðu” við hann.
Nú sló hann þó öll met. Hann var búinn með miðdegisblundinn sinn og ég var að sækja hann inn í herbergi. Ég spurði hann, svona í gamni, hvort hann vildi sofa lengur.
Svarið kom fljót:
„Nei, ... takk.”
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Bara alltaf í Amsterdam
Í fyrradag flaug ég til Amsterdam. Ég var reyndar á leiðinni til Úganda, en til að komast þangað er ágætt að nota Schiphol flugvöllinn sem s...
-
Áðan skruppum við í göngutúr um nágrennið okkar. Ég var búinn að stúdera næstu götur svolítið á kortavef hr. Gúguls og var kominn með áætlun... -
Rúnar Atli fékk að fara eftir skóla heim til bekkjarbróður síns, Liams. Liam og Rúnar Atli eru virkilega góðir vinir og alltaf mikill spenni...
-
Þá er komið að því að ræða viðhaldið. Nei, nei, hvað er að ykkur? Skammist ykkar. Auðvitað er allt er í fínu hjá okkur Gullu. Ja, a.m.k....
Engin ummæli:
Skrifa ummæli