Eftir þrjár vikur í endalausri sælu - og þar með slapplegheitum í dagbókarfærslum - þá er frúin flogin aftur heim á Frón.
Við Rúnar Atli ókum henni út á flugvöll áðan og kysstumst og knúsuðumst við hliðið. Merkilegt hvað hægt er að venja þessi börn á. Rúnari Atla virðist alveg hið sjálfsagðasta mál að móðir sín sé á stanslausu flakki. Nú var kominn tími til að kveðja að sinni og þá var bara veifað bless.
Kannski er hann bara ekki kominn á þann aldur að spurja: Hey, bíðiði við, hvað er eiginlega í gangi?
Hvað um það, Gulla ætti að lenda um tíuleytið í fyrramálið í Keflavík.
Eins gott hún Dagmar Ýr muni eftir því að vakna snemma...
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Bara alltaf í Amsterdam
Í fyrradag flaug ég til Amsterdam. Ég var reyndar á leiðinni til Úganda, en til að komast þangað er ágætt að nota Schiphol flugvöllinn sem s...
-
Áðan skruppum við í göngutúr um nágrennið okkar. Ég var búinn að stúdera næstu götur svolítið á kortavef hr. Gúguls og var kominn með áætlun... -
Haldiði ekki að það séu komnir fyrstu gestir til Mapútó! Já, 20 dögum eða svo eftir að við mætum á svæðið, þá eru komnir gestir. Geri aðrir ...
-
Um daginn vorum við á ferð í Himbalandi ásamt Ella og Allý og krakkagrislingunum þeirra. Athygli okkar vakti hversu mikið var af litskrúðugu...
Engin ummæli:
Skrifa ummæli