Aftur af stað

Sit núna á Jomo Kenyatta flugvellinum í Keníu. Er á leiðinni til Tórínó á Ítalíu, en þar eyði ég næstu tveimur vikum á skólabekk. Alþjóðavinnumálastofnunin rekur alþjóðlega menntamiðstöð í Tórínó og ég ætla að sækja eitt námskeið þar.

Áreiðanlega verður skrýtin tilfinning að vera þarna. Ég hef ekki setið á skólabekk síðan á síðustu öld held ég, svo viðbrigðin verða líklega einhver. En, ég er líka svolítið spenntur því þetta námskeið ætti að gagnast mér í vinnunni og því verður þetta vonandi skemmtilegt og áhugavekjandi. Kemur allt í ljós.

Ég lagði af stað að heiman í morgun klukkan níu. Á sama tíma hófst beltapróf í karate hjá Rúnari Atla og missti ég því af því. Það verður vonandi annað beltapróf seinna. Það tók um 40 mínútur að komast út á völl og þar þurfti ég að sitja til hádegis, en þá lagði vélin af stað til Næróbí. Ekki er nú hægt að segja að mikið sé við að vera á alþjóðaflugvellinum í Lílongve, en ég gat þó fengið mér heitt kakó, og svo vafraði ég um veraldarvefinn. Hvað gerði maður áður en far- og spjaldtölvur komu til sögunnar?

Hérna í Næróbí þarf ég að bíða í einhverja átta klukkutíma eða svo. Eyði svo nóttinni í flugvél frá konunglega hollenska flugfélaginu. Amsterdam snemma í fyrramálið, bíð þar í þrjá tíma og svo áfram til Tórínó. Þar lendi ég rétt fyrir hádegi, 11:20 að staðartíma (og sænskum), 12:20 að malavískum, 10:20 að íslenskum og 2:20 að morgni að tíma vesturstrandar Kanada. Ekkert smáflókið að lifa á þotuöld.

Hvernig skyldi nú vera best að drepa tímann hér? Æ, best að kíkja á facebook...