Hann Rúnar Atli er nú alveg ótrúlegur hrakfallabálkur þessa dagana. Ég hef nú sagt frá brákaða handleggnum hans, en núna stundar drengurinn það að stingast endilangur út um allt og stundum fleyta jafnvel kerlingar, svo mikil eru lætin í honum.
Hann fór í gær á leikskólann í fyrsta sinn eftir brákun. Þegar ég sótti hann voru hnéin og sköflungarnir þvílíkt hruflaðir að langt er síðan ég hef séð annað eins. Sandur og drulla fast í þessu. Við kíktum síðan í matvörubúð áður en við sóttum Tinnu Rut úr skólanum. Búðin sem litlu körfurnar eru í, þessar sem litlir krakkar geta keyrt. Hann er að hlaupa á fullu að ná sér í körfu þegar honum verður fótaskortur, endastingst framfyrir sig og rennur einhverja metra á maganum. Auðvitað kostaði þetta öskur, enda ekki von. En eftir hálfa mínútu eða svo var þetta gleymt.
Svona er þetta alla daga núna. Ég á allt eins ekki von á því að gifsið dugi fram á föstudag í næstu viku, en þá má taka það af. Ætli verði nokkuð eftir nema einhverjar tægjur. Gæti best trúað því.
14. mars 2007
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Bara alltaf í Amsterdam
Í fyrradag flaug ég til Amsterdam. Ég var reyndar á leiðinni til Úganda, en til að komast þangað er ágætt að nota Schiphol flugvöllinn sem s...
-
Áðan skruppum við í göngutúr um nágrennið okkar. Ég var búinn að stúdera næstu götur svolítið á kortavef hr. Gúguls og var kominn með áætlun...
-
Haldiði ekki að það séu komnir fyrstu gestir til Mapútó! Já, 20 dögum eða svo eftir að við mætum á svæðið, þá eru komnir gestir. Geri aðrir ...
-
Um daginn vorum við á ferð í Himbalandi ásamt Ella og Allý og krakkagrislingunum þeirra. Athygli okkar vakti hversu mikið var af litskrúðugu...
Engin ummæli:
Skrifa ummæli