18. maí 2013

Ég er íslenskur!

Vinur hans Rúnars Atla, Paolo, er búinn að vera hér síðan í hádeginu. Þeir eru góðir vinir og þarf ekkert að hafa fyrir þeim. Núna áðan, þegar var að rökkva, voru þeir í fótbolta úti á flötinni framan við húsið. Rúnar Atli var búinn að rífa sig úr treyjunni, enda var heitt í dag. Ég stakk upp á að hann færi í hana aftur, því nú færi að kólna.

„Nei,“ svaraði hann að bragði. „Ég þarf þess ekki. Mér verður ekkert kalt. Ég er nefnilega Íslendingur!“

Engin ummæli:

Bara alltaf í Amsterdam

Í fyrradag flaug ég til Amsterdam. Ég var reyndar á leiðinni til Úganda, en til að komast þangað er ágætt að nota Schiphol flugvöllinn sem s...