Rúnar Atli fór í gær á sínu fyrstu karate-æfingu í Malaví. Hann var jú í karate á Íslandi í fyrra, en var ekki spenntur fyrir því í haust eftir að við komum hingað.
Ég skal alveg viðurkenna að hafa ýtt svolítið á hann núna að byrja aftur. Mér finnst karate fínt fyrir stráka og stelpur á hans aldri. Þau læra aga og svo er jú heilmikið af alvöru æfingum í karate. Og góðar teygjuæfingar líka. Gott að venjast ungur á að styrkja skrokkinn.
Þegar ég kom heim í gær þá vildi ég auðvitað vita hvernig hefði gengið. Jú, gaman. Ég spurði hann síðan hvort hann hefði gert einhverjar magaæfingar. Ekki vildi hann meina. Teygjur? Nei, hann kannaðist ekki við svoleiðis.
Hmm, mér þótti þetta skrýtið og fór að spurja nánar. Eitthvað varð minn elskulegi sonur þreyttur á pabba sínum. „Sko, pabbi, það getur vel verið að við höfum gert svona æfingar. Ég tók þá bara ekki eftir því!“
Ef aðeins... ef aðeins maður gæti gert maga- og teygjuæfingar án þess að taka eftir því.
Ef aðeins...
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Bara alltaf í Amsterdam
Í fyrradag flaug ég til Amsterdam. Ég var reyndar á leiðinni til Úganda, en til að komast þangað er ágætt að nota Schiphol flugvöllinn sem s...
Engin ummæli:
Skrifa ummæli