Gatnakerfið

Eitthvað var Davíð nú að gera grín að „off-road“ ævintýrum okkar hér í Namibíu. Staðreyndin er hins vegar sú, að það þarf nú ekki að aka langt til að komast í hann krappan.

Í gegnum hverfið okkar, sem heitir Litla Vindhúkk, liggur árfarvegur. Litla Vindhúkk áin, nefnist áin að sjálfsögðu. Sjaldnast er vatnsdropi í ánni og tekur maður bara eftir henni vegna þess að göturnar síga aðeins þegar ekið er yfir árfarveginn. Núna, hins vegar, þegar búið er að rigna upp á hvern einasta dag svo vikum skiptir, þá er hins vegar vatn í ánni.

Og stundum ekkert smá.

Fyrir nokkrum dögum fór ég á stjá og tók nokkrar myndir. Fylgja þær hér. Allt er þetta sama áin, en við fjórar mismunandi götur.

Ekki nema von að ein og ein númeraplata týnist.

Ef klikkað er á myndirnar þá koma stærri myndir.

Fyrsta myndin er frá Von Eckenbrecher stræti. Einu sinni bjuggum við aðeins ofar í götunni en þessi mynd er tekin.

Svo er það Nelson Mandela-vangurinn. Ein helsta umferðaræð borgarinnar gjörsamlega ófær. Ég hef aldrei nokkurn tímann séð svona mikið vatn á þessum stað. Ekki kæmi mér á óvart að dýptin þarna hafi verið rúmlega metri og nokkuð öflugur straumur.

Metje stræti, en þar mjókkar áin aðeins sem þýðir auðvitað miklu meiri kraftur í rennslið. Þetta er sú mynd sem best sýnir lætin í ánni.

Að lokum Schanzen vegur, en þar ek ég flesta daga. Ekki þó þennan dag. Þurfum við að taka á okkur heljarinnar krók til að komast milli heimilis og miðbæjarins.

Þannig að ekki er alltaf sólin í Afríkunni.