Meira af heilsuvöfflum

Hérna er stödd í borginni íslensk kona sem er að vinna að táknmálsverkefni sem stutt er af vinnunni minni. Þær eru reyndar tvær konur staddar hér í þessum tilgangi, en þessi fyrrnefnda berst við hveitióþol eða eitthvað þess háttar. Útaf henni er þessi dagbókarfærsla. Einhvern tímann í fyrri heimsókn ætlaði ég að bjóða henni upp á vöfflur, en komst þá að þessu með hveitivandamálið. Hún fékk sem sagt ekki vöfflur hjá mér þá.

Núna þótti mér tilvalið að reyna að bæta um betur og bjóða upp á vöfflur sem hún gæti notið með okkur hinum. Er henni boðið í vöffluveislu á morgun, ásamt ýmsum öðrum.

Í gær fór ég því á stúfana til að komast að því hvernig maður ber sig eiginlega að við að útbúa svona vöfflur. Fyrst var auðvitað gúgglað. Þá kemur upp þetta sígilda gúgúl-vandamál, nefnilega alltof mikið af upplýsingum. Blaðsíða eftir blaðsíðu af uppskrifum. Glúteinlausar vöfflur í massavís.

Eftir að plægja mig í gegnum einhverjar síður var ég kominn með innkaupalista. Þá var farið í Súper-Spar, en það er snobb-matvörubúðin hér í borginni. Þar er nefnilega heilsuhorn, allskonar heilsuvörur sem ég veit ekkert til hvers eru. Venjulega þegar ég álpast út í heilsuhornið þá er ég án markmiðs og horfi bara ráðvilltur í kringum mig.

Ekki núna.

Núna var ég með heilsuhornsinnkaupalista.

Það sem mest kom á óvart var að allt sem ég þurfti var til þarna. Hvort sem um var að ræða heilsuvöru úr íslenskri, breskri eða bandarískri uppskrift; allt var til. Já, svona er lífið í henni Afríku, skal ég segja ykkur.

Svo áðan gerði ég baksturstilraun. Ekki þýðir að hafa ekki prófað áður en gestirnir koma.

Ég notaði glúteinlaust hveiti, sojamjólk, kókosfitu, vínsteinslyftiduft, agave-sýróp, egg og gusu af vanilludropum. Deigið var allt öðruvísi en ég er vanur. Miklu meiri teygja í því en í venjulegu vöffludeigi og rann það því ekki vel út á vöfflujárninu. En engu að síður litu vöfflurnar vel út.

Glúteinlausar vöfflur. Mér skilst að svona megi kalla glútán-vöfflur. Án glúteins, þ.e.a.s.

Stóri dómur í vöfflumálum er Rúnar Atli.

Hann tók einn bita.

„Nammi-nammi,“ var niðurstaða hans. Hámaði hann svo vöfflurnar í sig.

Meira að segja Gullu þóttu þær ágætar. Annað en með heilhveitivöfflurnar um daginn.

Mér fundust þessar vöfflur alveg þrælgóðar. Öðruvísi á bragðið en venjulegar vöfflur, en ekki verri.

Vöffluveisla morgundagsins lítur því vel út.

Nú er bara spurning hvað maður prófar næst.