Þegar við komum til Svíþjóðar á sunnudaginn var þá var tækið með í handfarangrinum. Um leið og lykillinn að bílaleigubílnum var kominn í okkar hendur þá var Garmin tækið fest innan á framrúðuna og þar með var allt tilbúið.
Sumir vita að Rúnari Atla þykja McDonald's hamborgarar hnossgæti og er einn af hápunktum hvers ferðalags að komast á svoleiðis eðalstað. Var búið að lofa drengnum að það fyrsta sem við myndum gera í Svíaríki væri að fara og kaupa hamborgara. Því sló ég inn „McDonald's“ í gps-inn og, viti menn, slatti af stöðum birtist á skjánum. Sá nálægasti í ríflega fjögurra kílómetra fjarlægð frá Arlanda flugvellinum.
Ég ýtti á „Go“ og við af stað. Gps-daman, þessi elska, fór að lóðsa mig um göturnar. Slæmt var þó að Gulla, Dagmar Ýr og Rúnar Atli voru komin í hrókasamræður, enda hafði Dagmar ekki hitt þau hin lengi. Drukknaði yndisfagra rödd gps-dömunar því stundum í hávaðanum. Ég, eins og aðrir karlmenn, á erfitt með að fylgjast með mörgu í einu og því fór það þannig að þegar um 800 metrar voru eftir á McDonald's staðinn að ég tók of krappa beygju. Í stað þess að renna ljúflega til hægri út af hraðbrautinni og upp á hæð og yfir, þá fór ég yfir á hægri beygjuakrein og var allt í einu kominn á aðra hraðbraut, sem lá þvert á þá fyrri.
Úpps!
Var ég svolítið gramur út í sjálfan mig fyrir þetta klúður en hugsaði nú að gps-daman myndi nú, eins og venjulega, redda mér einn, tveir og þrír út úr vandanum. Jú, jú, hún sagði mér að aka áfram og taka u-snúning ... eftir ... 14 kílómetra!
Æ, æ, þetta varð aðeins lengra ferðalag en til stóð. 800 metrar urðu í einu vetfangi að 28 kílómetrum...
En nú er ég búinn að redda þessu skal ég segja ykkur:
Máltækið segir jú að betur sjái augu en auga - sem ég yfirfæri þá að betur vísi veginn leiðsagnir en leiðsögn.
Eða hvað?
Engin ummæli:
Skrifa ummæli